Melbourne - Narooma

Na een rit van zo’n 500 kilometer en met een tussenstop in het Wilsons Promontory National Park komen we aan in Lakes Entrance. Via een handige app hebben we een ‘Rest Area’ gevonden waar reizigers veelal overnachten en kamperen. Een zandpad leidt ons van de ‘grote’ weg af en brengt ons naar een open plekje in het bos vol met eucalyptusbomen. We zorgen er voor dat we alles hebben geregeld voor de schemering valt. Met een volle buik, een goed opgemaakt bed en onze lichamen goed ingesprayd met anti- insecten spul trekken we een biertje open en proosten we op het begin van onze reis en de eerste keer kamperen in de Jeep.

Wanneer het rond 20:30 pikkedonker is, vindt Bas het mooi geweest en besluit een boek te gaan lezen in bed. Ik blijf nog even buiten zitten met mijn laptop om er voor te zorgen dat het blog online komt van onze eerste dagen in Australië. Plotseling hoor ik hard geritsel dichterbij komen vanuit de duisternis. Het lampje op tafel geeft onvoldoende licht om te kunnen achterhalen wat me aan het besluipen is. Omdat ik niet durf te bewegen roep ik Bas in paniek, die vanuit bed roept dat ik even geduld (?!) moet hebben omdat hij de lamp zo snel niet kan vinden. Het beest zit aan het geritsel te horen heel dichtbij en wanneer Bas me éindelijk komt redden met een zaklamp zien we wat het is. Een (poepende) possum op nog geen meter bij me vandaan! Bas vertelde me eerder dat possums een soort van eekhoorns zijn, maar had er niet bij verteld dat ze 10 keer zo groot zijn en eigenlijk meer op maki – aapjes lijken. Deze possum lijkt aan mensen gewend te zijn, hij komt enthousiast op me afgelopen in de hoop wat te eten te krijgen en loopt al snuffelend rond mijn voeten.

De volgende ochtend maken we ons klaar voor het vervolg van onze trip richting Jervis Bay. We pakken de Jeep weer in en terwijl ik de laatste spullen van de grond oppak, springt er een HUGE spin op mijn been! Vanaf de dag van aankomst controleer ik werkelijk álles op spinnen en heb ik er nog geen een kunnen ontdekken en nu springt er een zomaar op mijn been! Ik vind het zo ontzettend eng dat ik hem niet eens zelf van mijn been af durf te halen. Hij is zo’n 4 centimeter groot en behoorlijk dik en terwijl ik zit te griezelen vindt Bas het maar een klein ‘‘spinnetje’’ en weinig om je druk over te maken.

Onderweg naar Jervis Bay zien we het landschap veranderen van dichte bossen met Eucalyptusbomen naar een enorm uitgestrekt heuvellandschap met groene hellingen en mooie vennen. Het terrein ligt bezaaid met grote, ronde stenen. Jervis Bay blijkt niet haalbaar te zijn, we willen een keer op tijd op onze overnachtingsplek aankomen en besluiten te stoppen in Narooma. We vinden een prachtig ruim opgezette camping aan zee. Omdat het hoogseizoen is afgelopen mogen we de Jeep bijna overal neerzetten. We pakken een koud biertje uit onze Eski en genieten van het geluid van de golven. Er landt een prachtige papegaai in de boom boven onze Jeep. Het blijkt een Rainbow Lorikeet te zijn die even een kijkje komt nemen of er nog wat te eten valt. Ik pak wat brood en terwijl ik mijn hand naar de Lorikeet uitsteek vraag ik me af of hij vanuit mijn hand zou durven eten. De Lorikeet kijkt me even aan met een schuin kopje en besluit op mijn hand te landen. Vanaf dat moment hoor in ineens héél veel zoevende dingen door de lucht vliegen en voordat ik kan bevatten wat er gebeurt zit ik vol met deze papegaaien! Ze landen op elke plek op mijn lichaam waar ze ook maar een beetje kunnen blijven zitten waardoor ik er een paar op mijn hoofd heb, op mijn schouders, en een stuk of 8 op beide onderarmen. Ik weet niet wat me overkomt en sta verbluft om me heen te kijken!

En dan ineens… Change of plans. We worden geïnformeerd dat er een heel heftige storm richting de oostkust komt, waarbij er in 1 week zoveel regen gaat vallen als normaal in een maand. Het is in de nacht al begonnen met regenen en wanneer we in de ochtend wakker worden is alles klam. Het is niet te doen om op deze manier rond te reizen wanneer het regent, dus we moeten iets gaan besluiten. We wegen verschillende opties tegen elkaar af en uiteindelijk kiezen we er voor om terug te gaan naar Melbourne. Dit is een rit van 700km en zal ons één dag van onze trip kosten, maar dat is altijd beter dan 10 dagen niet (prettig) rond kunnen reizen vanwege regen. We gaan de route van onze reis omdraaien. In plaats van eerst de Oostkust, daarna de Outback en dan de Great Ocean Road in het zuiden, zullen we nu beginnen met de Great Ocean Road waarna we de Outback in gaan en zullen eindigen met de Oostkust.

Keep you posted!

Love, Bas en Sas