Townsville - Surfers Paradise

Het eerste wat ons opvalt aan de oostkust in het hoge noorden is de tropische warmte. We worden al badend in het zweet vroeg wakker. De temperatuur ligt hier zo’n 10 graden lager dan in de outback, maar vanwege de hoge luchtvochtigheid plakt de warmte als een klamme deken om je heen. Van 43 graden droge lucht naar 33 graden tropische warmte, het is echt even acclimatiseren.

We denken dat we dit het beste kunnen doen op Magnetic Island, ook wel ‘’Maggie’’ genoemd. Het bestaat voor 2/3e uit national park en er zijn vele inheemse diersoorten zoals koala’s, rock wallabies en ruim 100 verschillende vogelsoorten te spotten in het wild. Naast het diverse wildlife heeft Magnetic Island prachtige kustlijnen van granietsteen en zijn er vele mooie stranden en baaien. We reizen het eiland rond met de enige 2 bussen die er rijden en rusten op het strand van een prachtige baai bij uit van de lange reis die we gisteren hebben gemaakt. Omdat Magnetic Island maar 52km groot is, hebben we na een dag het hele eiland gezien en varen we in de avond met de Ferry weer terug naar Townsville.

De volgende dag vertrekken we richting Cairns, een beetje uit de route want hiervoor moeten we nog bijna 400 kilometer verder naar het noorden reizen, terwijl we de oostkust eigenlijk naar beneden af zouden gaan. Op weg naar Cairns bezoeken we de Millaa Millaa waterval, bekend van de Herbal Essecenes reclame. Het was onmogelijk om niet hetzelfde te doen als alle andere toeristen: de ‘’mermaid hair flick’’ ;-)

We kamperen op een camping waar het bruist van de wilde dieren. We zien direct na aankomst al een varaan lopen en worden vriendelijk begroet door de vele ganzen, kippen, pauwen en kalkoenen die woonachtig zijn op de camping en je hoeft maar een pad uit te lopen om bij ‘’Wallaby Rock’’ te komen. Vlak achter de receptie aan de rand van de camping lopen wandelroutes, waarbij je onder andere langs rotsformaties loopt welke worden bewoond door Rock Wallabies. Ondanks dat het wilde dieren zijn, zijn ze aan mensen gewend waardoor je ze uit de hand kunt voeren en zelfs kunt aaien. Ik geniet er zo van dat ik hier úren zou kunnen zitten, maar helaas zijn de Wallabies er alleen in de ochtend en avond wanneer de zon op zijn laagst staat.

We vertrekken de volgende ochtend naar Cairns en wat is het leuk om weer eens in een grote stad te zijn! Ondanks dat Bas en ik allebei geen ‘stedenmensen’ zijn en niet gauw een hele dag door het centrum zullen slenteren op zoek naar allerlei bezienswaardigheden, vinden we het fijn om weer even wat drukte om ons heen te hebben. Omdat het niet mogelijk is om hier in zee te zwemmen vanwege de zout water krokodillen (Salties), haaien en verschillende dodelijke kwallen ploffen we neer bij de Esplanade. Hier is een Lagoon – een chique woord voor prachtig zwembad - die direct aan zee ligt. We genieten van het bandje wat aan het optreden is en de gezelligheid van de vele restaurantjes. Helaas moeten we gauw weer vertrekken wanneer er een flinke bui aan komt. Omdat het er niet naar uit ziet dat het op korte termijn weer droog gaat worden en we vinden dat we wel wat luxe hebben verdient, boeken we een hotel aan de Esplanade.

Wanneer het in de avond weer droog is trakteren we onszelf op een etentje bij de Thai. Omdat we vrij primitief leven en maar een één pits gasstel hebben, eten we vooral steeds dezelfde eenpansmaaltijden die allemaal hetzelfde smaken omdat alles door elkaar zit. We verlangen er enorm naar om alle ingrediënten los van elkaar te kunnen proeven en genieten dan ook extreem van onze Thaise maaltijd.

Na een dag in Cairns te zijn geweest en de weersverwachting er niet al te positief uit ziet, rijden we terug naar het zuiden. We slapen nog een nacht op dezelfde camping in Townsville en reizen de volgende dag verder naar Airlie Beach, wat een heerlijk en ontspannen surfstadje is dit! Tevens is Airlie Beach de plek vanwaar er ferries gaan naar de Whitsunday Islands. We overwegen een trip te boeken, maar zitten in dubio vanwege de regen die wordt voorspeld en kunnen niet kiezen tussen de vele aanbieders en verschillende trips die er zijn. We hebben weinig tijd om te beslissen; over een uur gaan de kantoren dicht en kunnen we ons niet inboeken voor morgen. Omdat we niet op elke plek waar we komen meerdere dagen kunnen blijven, moeten we keuzes maken. Hierdoor besluiten we niet naar de Whitsundays te gaan.

Vanaf Airlie Beach gaan we richting Mackay, maar maken eerst een uitstapje naar het Eungella National Park in de hoop een Platypus in het wild te spotten en een leuke campsite te vinden waar we kunnen overnachten. Het regent dat het giet in de heuvels van het National Park, de Platypussen willen zich niet laten zien en er is niemand aanwezig op de campsite en dit alles bij elkaar maakt dat we besluiten hier niet te blijven en terug te rijden naar Mackay.

Het is een lange rit vanaf Mackay naar Hervey Bay, maar we zijn vroeg vertrokken in de hoop nog op de ferry te kunnen naar Fraser Island. Wanneer we rond 13:00 aan komen bij het Visitor Information Centre blijkt het allemaal niet zo gemakkelijk te gaan als we hadden gedacht. We moeten de ferry boeken en er zijn verschillende ‘permits’ nodig, een voor de auto maar ook een voor het kamperen. Die laatste is nog wel het lastigste; 7 maanden geleden heeft de overheid een belachelijke regel bedacht waardoor je van te voren aan moet geven in welke zone op het eiland je gaat overnachten. Fraser Island is opgedeeld in 9 zones en elke zone bevat maar zo’n 2 á 3 kampeerplekken. Het is behoorlijk lastig om aan te geven waar je gaat slapen als je ergens nog nooit bent geweest dus we proberen te kiezen maar het wil niet vlotten. Zodoende prik ik maar met mijn ogen dicht mijn vinger op de kaart van het eiland en kom uit op zone 6. Dan weet de overheid waar ze ons kunnen vinden in het geval we worden getroffen door een cycloon, want dat is waarom ze dit systeem hebben bedacht. Want ze gaan natuurlijk midden in de nacht naar ons zoeken, het énige moment dat we in zone 6 zijn mochten we een cycloon meemaken…. NOT.

Om 09;00 in de ochtend stappen we in Hervey Bay met onze auto op de ferry naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en is terug te vinden op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het landschap is zeer afwisselend; mangrovebossen, tropische regenwouden, eucalyptusbossen en duinlandschappen wisselen elkaar af. Fraser Island is daarnaast de enige plaats ter wereld waar het regenwoud hoger dan 200 meter boven zeeniveau op zandduinen groeit.

Na zo’n 50 minuten varen komen we aan op het eiland dat er van veraf al prachtig uit zag. Het avontuur kan beginnen wanneer de geasfalteerde weg direct ophoudt zodra we van de ferry af rijden. Op Fraser Island verplaats je je via het strand of via de jungle, het is een waar 4 wheel drive paradijs! We zijn afhankelijk van de getijden wat betreft het rijden over het strand en hebben erg veel geluk met de gunstige stand van de maan, waardoor we extreem laag eb hebben gedurende de gehele middag. Het blijft echter belangrijk om in de planning van onze dag in de gaten te houden wanneer het vloed wordt, omdat er bepaalde stukken strand niet meer toegankelijk zijn tot het weer eb wordt. We hebben 2 fantastische dagen op Fraser Island en vertrekken weer naar het vaste land via Hook Point, waar we de Manta Ray Barge nemen die ons in 10 minuten naar Rainbow Beach vaart.

Cycloon Debbie raast als een tropisch lage drukgebied op ons af en we zoeken veiligheid in Surfers Paradise. Omdat we al regelmatig hotels hebben gehad, besluiten we op een camping te gaan staan vlakbij het strand. We genieten van de zon en maken in de middag een fijne, lange strandwandeling naar het centrum van Surfers Paradise. De lucht ziet er echter erg dreigend uit waardoor we besluiten terug te gaan. Nét op tijd komen we aan bij onze auto wanneer het onophoudelijk begint met regenen. Het komt met bakken uit de lucht en ook onder de luifel van de auto houden we het niet droog, waardoor we genoodzaakt zijn op bed te gaan liggen.

Wanneer het de volgende ochtend nog steeds regent slaat de wanhoop toe. We zitten met een nat bed (omdat we niet met de ramen open konden slapen maar vanwege de warmte genoodzaakt waren de achterdeur open te laten) en kunnen niks anders dan in de auto blijven liggen. Daarnaast stromen de warnings binnen over overstromingen, heftige onweersstormen en windstoten die horen bij een categorie 1 cycloon. ‘’The worst is yet to come…’’. Alle scholen in Queensland zijn gesloten en er wordt in het nieuws gesproken over de desastreuze gevolgen die Debbie gaat hebben in de regio waar we zitten. We zoeken ons heil in een hotel dat slechts 2 kilometer van de camping af ligt en checken al om 09:30 in. De rest van de dag sluiten we ons op in onze hotelkamer en bekijken vanaf de kamer op 6 hoog hoe de regen en de wind als een bezetene door de stad spookt. We volgen constant het nieuws en zijn geschokt door de beelden die worden getoond; auto’s drijven door de straten en huizen staan onder water…. Gelukkig is Surfers Paradise (voor zover ik kan zien) nog niet overstroomd, maar ook hier rijden de ambulances en brandweer constant door de stad Maar… The worst is yet to come…. We gaan een onrustige nacht tegemoet waarin het hoogtepunt van de storm over ons heen zal gaan razen.. Keep you posted!